معماری به مطالعه، هنر و تمرین طراحی بنا ها و دیگر ساختار ها (مانند وبسیایت و …) گفته می شود. همچنین برای توضیف طراحی ساختار اشیا مختلف نیز بکار برده می شود که به ما کمک می کند از طریق روش های ساخت بنا متوجه تمدن سازنده آن می شویم.
به عبارت بهتر یکی از دلایل اهمیت جهانی معماری همین متمایز کردن فرهنگ هاست. ساختمان ها به نوعی نماد های مشخص کننده تمدن های خود هستند.
این علم شاخه ای از فلسفه وسیع هنر است که بر ویژگی های زیبایی ساختمان ها ، یعنی زیبایی درک شده در محیط ساخته شده و همچنین معانی منطقی معماری ، یعنی معنای سازه ها ، مانند آنچه می توانیم در مورد آن متمرکز شویم ، متمرکز است. قصد معمار و مفاهیم ساختمانها در زمینه های گسترده جامعه ، سیاست ، تاریخ و غیره چیست.
در نهایت می توان گفت فلسفه معماری خود را بر انواع مختلف متمرکز می سازد. هدف این است که ما هر آنچه را که در طبقه بندی های آثار و نمونه های موجود برزمین میبینیم بشناسیم و بتوانیم زیبایی و هدف آنرا درک نماییم.
تاریخ مختصر معماری:
معماری ماقبل تاریخ به آندسته سکونتگاه ها و ابنیه ای گفته می شوند که قبل از دوره ی تاریخ نگاری و پیدایش خط ساخته شده بودند. ما از آنها فقط در حد کاوش های باستانشناسی شناخت داریم و با کاوش در مصالح و توانایی های انسان در آن دوران، تصویری کلی از این دوران در ذهن محققین نقش بسته است.
پس از گذشت قرن ها به مرور می توان آثار متفاوت و فاخر معماری را در تمدن های ثروتمند یافت. اهرام مصر و ابوالهول، تخت جمشید و زیگورات ها نماینده های مشخص این دوره که به آن معماری دوران باستان می کویند هستند.
سبک های مختلف معماری در اروپا (بخش اول)
در ادامه و در قرن ۷ میلادی سبک اسلامی از ترکیب معماری باستانی خاورمیانه و بیزانس به شکوفایی رسید و با گسترش قلمرو خلفا و امپراطوری عثمانی به مرور در سرتاسر خاورمیانه، شرق اروپا و شمال آفریقا گسترش یافت. از نشانه های این معماری می توان به مناره ها، مقرنس ها و گنبد ها اشاره نمود.
