زمانیکه یک معمار برای خلق اثر توسط کارفرمایی انتخاب می گردد، وظیفه دارد مفهومی ایجاد نماید که در کنار براورده کردن انتظارات مشتری، محلی بهینه برای استفاده باشد. معمار در ایتدا طرح را برای کارفرما شرح می دهد. سپس پیشنهادات اولیه را ارائه می دهد و مطابق با نظر مشتری طرحی که زیبا و کارساز باشد را نهایی می کند.
بنابر آنچه گفته شد، بهترین معماران کسانی هستند که در کنار آینده نگری توانایی تجسم بالایی داشته باشند. به این معنی که بتوانند آنچه در نرم افزاری مانند اتوکد ترسیم می شود را در عالم واقعیت و بر زمین تحت قوانین فیزیک و با مصالح مناسب اجرا نماید.
پس از نهایی شدن طرح مشتری، معمار با سایر متخصصان ساخت نظیر نقشه برداران، مهندسان عمران، طراحان دکوراسیون داخلی و سایر محققان مشورت می کند تا مطمئن شود هدفش قابل ساخت خواهد بود.
معمار در طول این روند مدام با کارفرما در ارتباط است و نظر او را در رابطه با هر تغییر جویا شده و رضایت و بهینه بودن کاربریش را در نظر می گیرد.
درحال حاضر بیش از هرزمانی در گذشته، معماران با عواقب و تاثیرات زیست محیطی طرحشان درگیر خواهند بود. سازگاری با محیط، قابل بازیافت بودن و کم کربن بودن سازه بحث هاییست که بشدت در معماری مدرن دنبال می شوند و اهمیت فوق العاده ای دارند.
امروزه طراحان و معماران به کم کردن کربن می اندیشند. آنها تحقیق م کنند که چگونه از انرژی های پاک استفاده بهینه نمایند. همه اینها صرفاً به منزله اطمینان از “محصول” مطلوب تر برای مشتری معماری نیست ، بلکه اغلب نیز مربوط به رعایت مقررات است. هرچه جهان از نظر محیط زیست آگاه تر شود ، پیوستگی دقیق تری به فرآیندهای ساختمانی پایدارتر می شود.
زمانیکه از معماری صحبت می شود اغلب به ساختمان ها، معماری داخلی، طراحی دکوراسیون داخلی می اندیشیم در حالیکه انواع مختلفی چون معماران اقتصادی، معماران شبکه ها، معماران کسب و کار و … نیز وجود دارند.
